Voor vrouwen: kun je in je eentje relatieproblemen oplossen?

Een uitnodiging voor een experiment: wat kun je als vrouw zelf doen als je relatieproblemen oplossen wilt en je man toont zich niet zo coöperatief …

Je relatie is ooit zo mooi begonnen. Jij verliefd, je man verliefd. Innig contact, liefdevol met elkaar omgaan, werkelijk tijd en aandacht voor elkaar. Dingen kunnen delen, samen kunnen lachen en misschien ook samen kunnen huilen.

Vele jaren later vraag je je af waar het mis is gegaan. Waardoor je elkaar kwijt bent geraakt. Hoe het kon gebeuren dat je je zo alleen voelt in je relatie … Want dat is het bittere: je bent op het punt gekomen waar je al lange tijd samen bent en toch eenzaam. Waarschijnlijk allebei, hoewel dat niet altijd even zichtbaar is. Met elk zo een eigen manier om daarmee om te gaan. Waarbij er een stille treurigheid, misschien zelfs gevoel van hopeloosheid, een soort van ondertoon is in je relatie – ongeacht alle mogelijke “lawaai” en activiteit aan de oppervlakte. En misschien is het zelfs aan de oppervlakte stil geworden en leeft elk in zijn eigen cocon. Misschien zit je midden in één van de drie destructieve patronen waar veel stellen na verloop van tijd in verzeilen.

Lijdt de vrouw het meest?

Het lijkt soms of vrouwen het meeste last hebben van hoe relaties doodgebloed of vastgelopen kunnen zijn. Het ergste lijden onder afkalvende intimiteit en warmte. Het zijn vaak vrouwen die contact met me opnemen of open staan voor mijn relatie trainingen of coaching. En hun verhalen hebben vaak zoveel overeenkomsten. Eén ding dat ik zo vaak hoor is dat zij zo weinig gehoor vinden bij hun partner. Van hun man te horen krijgen dat ze zeuren als ze om aandacht vragen. Of nul op hun rekest krijgen als ze initiatief willen ondernemen om nieuw leven in hun relatie te blazen. Ze voelen zich alleen staan in het willen oplossen van de relatieproblemen die ze ervaren. En reacties als “Het is jouw probleem” of “Er is niks aan de hand” drijft ze tot wanhoop.

Onlangs had ik contact met enkele vrouwen over een try-out van een relatie training. Sommigen van hen hadden grote belangstelling om mee te doen, maar een groot aantal liet me vervolgens al snel teleurgesteld weten dat hun man geen interesse had. “Dat hebben we niet nodig”.

Ik weet niet zeker of vrouwen nu het meest lijden onder gebrek aan verbinding en intimiteit in een relatie. Veel mannen lijken het in elke geval niet te laten zien. Wat me opgevallen is bij stellen, is hoe belangrijk het voor veel mannen is om zich competent te voelen en hoe snel ze zich soms (vaak?) tekort voelen schieten. Erkennen dat er een probleem is in de relatie gooit olie op dat pijnlijke vuur. Een training doen (of nog erger: relatie therapie) is voor hen een teken dat je het zelf niet kunt. Eén ding heb ik inmiddels wel geleerd … veel mannen voelen zich kwetsbaarder dan aan de buitenkant zichtbaar is. Veel kwetsbaarder, ook de stoere!

Vragen van vrouwen hoe ze kunnen omgaan met het gemis aan geborgenheid en warmte hebben me geprikkeld om dit artikel te schrijven. Om jou als vrouw uit te nodigen voor een …

Experiment

Een experiment om te kijken in hoeverre JIJ in je eentje (een deel van) je relatieproblemen oplossen kunt. Wat JIJ eenzijdig kunt doen om de gezamenlijke chemie met je man te verbeteren.

Laat ik vooraf iets benadrukken: ik nodig je daartoe NIET uit omdat ik zou denken dat de oorzaak voor relatieproblemen meer bij vrouwen ligt dan bij mannen of het om welke reden dan ook voor de hand zou liggen dat vrouwen hun problemen maar zelf moeten oplossen. Ik vind dat je alle steun en samenwerking verdient en gun elke vrouw dat hun man open staat om samen aan een relatie te bouwen waar beiden zich goed in voelen.

Maar … wat zou je ervan vinden om eens te onderzoeken wat er gebeurt als jij een tijd wat dingen gaat uitproberen. Dingen die je zelf kunt doen, dingen waarvoor je de medewerking van je man niet nodig hebt.  En dat je om die dingen te doen een tijdje stopt met wijzen of vragen (als je dat doet …).

Voorwaarden

Zoals een goed experiment betaamt, zorg je eerst voor de juiste voorwaarden.

1. Het is een EXPERIMENT! Dat betekent dat de uitkomst open is. En anders dan in veel wetenschappelijke experimenten, waar vooraf een hypothese wordt opgesteld over de te verwachten uitkomst en getracht wordt deze te staven of te ontkrachten, is hier NIET de intentie iets te bewijzen , maar werkelijk de intentie iets te onderzoeken, te ervaren.
2. Bovenstaande betekent dat er géén garantie is op wat je mogelijk zelf als SUCCES zou benoemen … en het is belangrijk dat dat OK is voor je.
3. Stap in het experiment vanuit een plek, een houding van NIEUWSGIERIGHEID, ben zelf open en laat je verrassen.
4. Om het experiment met succes uit te voeren – ongeacht de uitkomst – kijk of je er PLEZIER uit kan putten het uit te voeren. Ik nodig je uit om jezelf als doel te stellen dat je vreugde vindt in het doen van het experiment … en alles wat voor jou een verlangd resultaat zou zijn een extraatje, een onverwachte bonus.
5. Stel jezelf een termijn, spreek een minimale periode met jezelf af voor de duur waarin je met dit experiment wilt spelen. Bijvoorbeeld een periode van 2 maanden. Ik nodig je uit jezelf minimaal 3 tot 4 weken te gunnen. En als het je goed bevalt, kun je natuurlijk altijd weer verlengen ;-). Dit kan vooral helpen als het je niet makkelijk blijkt af te gaan – en toch vol te houden wetende dat er ook een eind aan het experiment komt. Met vanzelfsprekend de vrijheid om toch op elk moment te stoppen wanneer het niet (meer) goed voelt voor je.

Valkuilen

De belangrijkste valkuil is dat er iets is in je dat (toch, stiekumpjes, stilletjes) wil bewijzen dat het aan hem ligt. Dat je je gelijk wilt halen. Als je ook maar een spoortje hiervan voelt, kun je het experiment wellicht beter achterwege laten, of uitstellen totdat je van jezelf helder hebt dat je je neiging je gelijk te bewijzen en een mogelijke aandrang een schuldige aan te wijzen (de ander natuurlijk 😉 ) kunt kanaliseren.

Dit betekent ook dat het belangrijk is dat je je verwachtingen weet te “managen”. Zowel in “negatieve” zin (“hij zal toch wel …” en vul maar in wat je in je hoofd altijd vindt dat hij doet of niet doet) als in “positieve” zin (“als ik dit nu doen, dan zal hij eindelijk …” en vul in wat je zo van hem verlangt).

Denk eraan: iemand die zijn gelijk wil halen, krijgt meestal ook gelijk … misschien niet van de ander, maar wel van zichzelf: “Zie je wel!”.

OK, ready? Ben je er nog? Zin in? … Let’s go!

Uitvoering

Eigenlijk is het heel simpel. Het experiment ziet er als volgt uit: jij gaat in je eentje datgene toepassen waartoe ik normaal gesproken bij het coachen van een stel beide partners toe uitnodig. Jij gaat spelen met het eenzijdig toepassen van principes van ‘verbindende communicatie‘. En je gaat je partner (ONVOORWAARDELIJK!) geven waar je zelf zo naar verlangt. Onvoorwaardelijk betekent: je verwacht er niets voor terug. Je doet het omdat JIJ het wil doen. Voor JOU!

Ik houd het hier bij 3 simpele basis principes van verbindend communiceren. Let wel “simpel” … niet altijd “gemakkelijk”. Gun jezelf dat het je soms, of misschien zelfs vaak niet lukt. Weest zacht met jezelf terwijl je dit experiment uitvoert. En neem je tijd om eventuele teleurstellingen te verwerken (voor de meesten zal het buiten bereik liggen om geheel zonder verwachtingen, of zonder hoop, het experiment in te stappen … dat is normaal … en dat er mogelijk (toch) teleurstellingen kunnen zijn ook).

1. Maak jezelf verantwoordelijkheid voor je eigen geluk

Eén van de “agreements” waartoe we stellen vanuit Hart Intelligentie uitnodigen mee in te stemmen is de volgende:

“The greatest gift I can give to you is to be a fully healthy me.”

“Given this, I agree to be in this relationship for me, and to support you in being here for you. This means that, in addition to focusing on ‘us,’ I also agree to prioritize nourishing myselves and to support both myself and you in making the time to do so.”

In een relatie zijn er twee unieke mensen, twee YOUniquYOU’s en jullie samen creëren weer een – even unieke – YOUniquTWO. Er is een kunst in om elke de eigen uniciteit, individualiteit te bewaren, elk zelf verantwoordelijkheid te nemen voor het eigen welbevinden en tegelijk plezier, voldoening, “méér” te vinden in het samen ZIJN. Zonder de ander verantwoordelijk te maken voor jouw gelukkig zijn of ongelukkig zijn.

Wat heb je nodig, niet van je partner, maar van jezelf, om je beter te voelen in je leven, om jezelf te voeden, om een “volledig gezond jij” te zijn? Wat kun jij voor JOU doen?

2. Laat je partner merken dat je werkelijk luistert

Dit is eigenlijk de basis van verbindende communicatie: responsiviteit. De ander laten weten dat je hem hebt gehoord, gezien, gevoeld, begrepen. Dat het geland is wat de ander met je heeft gedeeld, je heeft laten zien, je heeft gezegd.

“Most people don’t listen with the intent to understand.
They listen with the intent to reply.” ~ Stephen R. Covey

Met andere woorden: kijk of je je partner kunt geven waar je zelf zo naar verlangt. Luister om te luisteren, om te begrijpen, en betrap jezelf als je meer zit te wachten om je eigen verhaal te vertellen, je eigen perspectief te geven, jouw standpunt te delen, aandacht voor jouw behoefte te vragen, dan dat je werkelijk luistert, werkelijk met je aandacht bent bij wat je partner wil overbrengen.
Experimenteer met spontane respons, die duidelijk maakt dat je echt geluisterd hebt en gevoeld hebt wat in je partner omgaat en begrepen hebt …

NB spontane respons is iets anders dan een techniek … het is iets anders dan vaak onderwezen wordt als “actief luisteren”. Het letterlijk terug geven van wat de ander zei, of samenvatten, kan killing zijn voor de verbinding in communicatie.
Aandacht kan zich onder meer uiten in je lichaamshouding, je ademhaling, geluiden die je maakt, oog contact, knikken. Simpele woorden als “Ik snap je”, “Ik voel je”, “Ik begrijp je” bijvoorbeeld. En soms zegt een stilte vol compassie meer dan 100 woorden.

Als nodig, als je het niet begrijpt, weest eerlijk! Spontane respons is bij voorkeur positief, en bovenal ECHT, authentiek. “Ik wil je graag begrijpen, maar ik snap het niet helemaal, kun je nog eens wat meer vertellen over …” geeft meer verbinding dan net doen of je het snapt.

Wat ook vaak niet werkt is om – als je partner een probleem of teleurstelling deelt – ongevraagd adviezen en oplossingen aan te dragen. Om te proberen de ander te “helpen” of zelfs “redden”.
Als je je partner wilt ondersteunen, experimenteer eens met simpele vragen als: “Kan ik iets voor je betekenen?” “Kan ik je op een of andere manier helpen?” (En bedenk: laat het ook in de eerste plaats je partner’s eigen verantwoordelijkheid zijn te zorgen voor zijn eigen welbevinden!)

3. Bevestig je partner zo veel en vaak als je kunt

Tja, hier komen we bij een heikel punt. Mannen worden in relaties vaak gezien als degenen die zorgen voor veiligheid. degenen die beschermen. En als dat al niet door de vrouw is, dan vaak op zijn minst door zichzelf. Na wat ik in relaties heb gezien en van mannen heb gehoord, is het echter mijn ervaring dat mannen zich – zeker op emotioneel vlak – snel onveilig voelen. Met andere woorden: als het op emotionele veiligheid aankomt, zijn het de mannen die bescherming nodig hebben.

Ik geloof er niet in dat mannen emotioneel niet bereikbaar zouden zijn, noch dat ze een geringer emotioneel spectrum hebben of minder sensitief zouden zijn. De meeste mannen die ik beter heb leren kennen zijn juist uiterst sensitief, en met die sensitiviteit vaak ook heel snel gekwetst. Wat weer niet strookt met dat beeld van de “beschermer” en “rots in de branding”. Niet wetend hoe ze er kunnen zijn voor hun vrouw, kunnen ze zich hulpeloos, ontoereikend, falend en mislukkeling voelen. En in de loop van de tijd zijn velen zich gaan verbergen achter een scherm van afstandelijkheid, van onbereikbaarheid en onaantastbaarheid. Ik ben ervan overtuigd dat ze diep van binnen hun vrouw net zo hard missen als hun vrouw hen.

Mannen hebben bevestiging nodig, het gevoel dat ze er toe doen, en het gevoel dat ze het goed (genoeg) doen. Ook het gevoel dat ze fouten mogen maken, dat het OK is als ze het niet weten.

Waardering / erkenning
Bij deze de uitnodigen je partner te complimenteren en te laten weten dat hij iets goed heeft gedaan, bij elke gelegenheid die je ziet, elke aanleiding die je ervoor kunt vinden. Kijk eens wat er gebeurt als je een tijdje stopt met kritiek hebben op wat hij niet of in jou ogen niet goed doet, en vooral waardering uit voor alles wat hij wel doet, ongeacht of het “perfect” is.

En als dat bereikbaar is voor je en je dat leuk vindt, ga hem eens zo vaak mogelijk vertellen wat je leuk vindt aan hem. Waarvan je geniet samen met hem. Wat je goed doet voelen als je in zijn aanwezigheid bent.

Bevestiging van zijn realiteit
Een andere – zeer krachtige – vorm van bevestiging is bevestiging van zijn realiteit. Sluit aan bij voorstel 2 van het experiment (werkelijk luisteren en respons geven): kijk of je het zo vaak als mogelijk met hem eens kunt zijn. Bedenk ook dat elke “ja, maar” wordt ontvangen als een ontkenning van wat net gedeeld is … en daarmee een herhaling zal uitlokken. Als je partner dingen tot je irritatie toe blijft herhalen, is de kans groot dat hij zich nog niet gehoord of begrepen voelt.

Verzekering dat je voor hem en jullie relatie kiest
En dan nog een derde vorm van bevestiging, eveneens uiterst krachtig: de bevestiging dat je bij je partner blijft. De bevestiging dat je voor hem kiest en “in” bent in termen van jullie relatie. De bevestiging dat je van je partner houdt, ook al is misschien je realiteit dat het nu niet lekker gaat voor je, maar dat je onveranderd het beste ervan wilt maken. Mannen zijn net zou bang hun vrouw te verliezen als vrouwen bang zijn hun man te verliezen. En die angst is paradoxaal genoeg één van de dingen die voeding geven aan het gedrag dat juist ook weer bijdraagt aan verwijdering … alles uit (wanhopige, onwetende) pogingen tot zelfbescherming.

Tot slot

Ik begrijp: veel, zo niet alles, van wat ik hierboven voorstel om van jouw kant te gaan doen, is waarschijnlijk precies datgene wat jij zelf zo hard mist. En hiermee eenzijdig aan de slag gaan kan voeding geven aan het idee dat het “telkens” op jou neerkomt om dingen te verbeteren. Graag wil ik benadrukken dat deze uitnodiging tot dit experiment NIETS te maken heeft met een verondersteld idee dat één van beide partners meer oorzaak zou zijn van wat een van beiden of beiden missen in hun relaties dan de ander. Mocht je man zijn en dit lezen, de uitnodiging geldt evenzeer voor jou.

Het is een uitnodiging om het heft in eigen handen te nemen. Een uitnodiging om gebruik te maken van de enige controle die we hebben (tot op zekere hoogte 😉 ) … de controle over onszelf. Een uitnodiging om in elk geval te doen wat in ons eigen vermogen ligt om de verbinding met onze partner te herstellen of verdiepen.
Zonder onszelf weg te geven of te verloochenen, met behoud van onze eigenheid, waardigheid en zelfrespect. Vanuit een plek waar we ons toestaan krachtig te zijn in onze kwetsbaarheid en kwetsbaar te zijn in onze kracht.

Ik hoor graag of dit een “aanlokkelijk” experiment is voor je. Als er dingen zijn die je niet duidelijk zijn, of dingen zijn die je weerhouden het experiment te gaan doen (gegeven dat er wel iets is dat je trekt om het te proberen), stel gerust je vragen hieronder.
Ik hoor zeker ook graag, als je er mee aan de slag gaat, hoe het je vergaat, wat je ervaringen zijn. Zowel als het wel werkt voor je, als wanneer het niet werkt voor je.  En ik ben heel nieuwsgierig hoe je je eigen vorm gevonden hebt om dit experiment te doen, wat wel werkt(e) voor je en wat niet werkt(e) voor je.

Bij deze vast mijn bewondering en waardering voor je MOED!

Veel plezier, Henny

Credits: foto’s via Pixabay.com